2016

2016
Een bewogen jaar, dus veel foto’s. Een jaar van afscheid nemen ook, dus nog meer foto’s. Zo’n berg beeldmateriaal dat het wederom moeilijk is een keuze te maken voor deze pagina. Wat nog steeds het uitgangspunt is: het is een allegaartje. Vaak raak, soms een miskleun van een experiment. Ik blijf ook in dit archief wars van iedereen die roept dat alleen het beste werk zich leent voor een overzicht/(d)warsdoorsnede. Het proces blijft evengoed interessant. De verschillende richtingen in mijn proces worden daardoor duidelijk. Het zegt veel over wie ik ben, wat ik doe en hoe mijn ADHD brein in elkaar steekt. Daarmee laat ik dus bewust ook mijn minder sterke foto’s zien, ik ben trots op wat ik gecreëerd heb. Het is overduidelijk mijn archief, dat ik gestart ben vanuit de gedachte dat niets hoeft, en alles mag.

Wie bepaalt?
Wat is het beste werk eigenlijk? Is dat gebaseerd op scherpte? Zo min mogelijk ISO ruis? Gaat het om de visuele impact of het verhaal erachter? Is het wellicht de combi van een serie als geheel bij elkaar?
Er zitten in de selectie die ik gemaakt heb briljant sterke foto’s als het gaat om de ultieme scherpte. De aanschaf van een nieuwe camera halverwege 2016 zorgt dat het gedaan is met foto’s vol ISO ruis. Maar ja, wat precies is visuele impact? En dan valt er, zoals het spreekwoord zegt, ook maar lastig te twisten over smaak.

En dan vertelt elk beeld ook nog een heel verhaal. 

Afscheid in beeld?
Het is het jaar van het afscheid van fenomeen Stekker. Stekker in de Tunnel, Stekker Festival, maar bovenal ook Studio Stekker worden dit jaar voor het laatst georganiseerd. De foto’s die ik rondom Stekker schoot dragen voor mij duidelijk dat verhaal in zich mee. Afscheid. Stekker in het geheel, maar Studio Stekker in het bijzonder, heeft me veel gebracht. Veel foto’s, veel contacten en diverse spin offs. Bovenal vooral mooie herinneringen. Dat vertellen die fotoseries mij. Het is aan toeschouwer om datzelfde verhaal te zien, om het te vinden, of niet natuurlijk.
Het levert voor mij in ieder geval het beste werk van 2016 op.

Afscheid is altijd een nieuw begin.

Een van de spin offs van Studio Stekker zijn de ‘Modulation Events’. Vaak bevolkt met de artiesten uit het Studio Stekker heden en verleden. Voor mij zijn de ‘Modulation Events’ een perfecte samenkomst van mijn muzikale fascinatie voor de synthesizer en die andere, ietwat technologische, fascinatie voor fotografie.
Tijdens Modulation duik ik vol overgave in de details, de verfijning en tegelijkertijd geniet ik van het muzikale en experimentele resultaat. Het muzikale equivalent van de aantrekkingskracht die ik voor fotografie heb.

In het algemeen is 2016 niet een jaar van hele grote zoektochten. Het is voortborduren en verfijnen van wat ik al als stijlen en technieken omarmde.
Een plek in de ruimte zoeken om een beeld te vormen voor de kijker thuis – een overview of sfeerimpressie – in één foto is een kenmerkend onderdeel geworden van mijn beeldtaal. Een klein opvallend details is overigens wel dat ik als fotograaf iets vaker op de voorgrond treed. Er vindt meer interactie plaats tussen mij en de persoon die ik fotografeer, iets wat in de jaren hiervoor vaker niet dan wel gebeurde. Het zorgt in ieder geval voor een ander soort spontaniteit dan in mijn ‘candid’ fotografie. 

Waar ik in 2015 al gewaar van werd krijgt in 2016 vervolg. Ik focus me meer en meer op het ‘Real Life Portrait’. Ik ben er meer en meer van overtuigd geraakt dat ik hiermee de essentie van een persoon veel duidelijker in beeld kan brengen dan zomaar een ‘statie’portret. De meeste resultaten van deze manier van portretfotografie is terug te vinden op Concretestate.

Iets wat me verder bijzonder blijft boeien is low key fotografie (zie voor een uitleg 2015) Zowel in portretten als wel mbt het menselijk lichaam. Het menselijk lichaam is in low-key fotografie op een uitzonderlijke schone manier vast te leggen.