2012

2012
Het is het jaar dat ik als fotograaf een bezoek breng aan de KVK en de fiscus. Concretestate/By-Pauluz als onderneming. Ik ben een ZZP’er. Het is daardoor ook direct heel spannend: enerzijds hangt er nog een financiële molensteen om m’n nek als overblijfsel van de boardshop, anderzijds spring ik het diepe in een nieuw avontuur.

De eerste opdrachten van bedrijven komen binnen. In eerste instantie zijn het bedrijven uit de culturele hoek. Ik ervaar het als welkome uitdagingen om de kunde die ik de afgelopen jaren eigen heb gemaakt, voor het eerst in te zetten naar bruikbaar werk en, ook belangrijk, tevreden opdrachtgevers.

Ik breng een tweedeling aan in mijn portfolio omdat ik vind dat ik onderscheid moet maken tussen “vrij” werk en werk in opdracht. Het contrast tussen deze twee werelden werd zo groot dat ik vond dat er (in beeld) conflicten ontstaan.

Al het werk dat ik in opdracht schiet van bedrijven, organisaties et cetera breng ik daarom vanaf het jaar 2013 onder op de site van Concretestate. 

“normale” portretfotografie verschijnt op de radar.
Het is wederom de start van een zoektocht waarvoor ik in eerste instantie mijn woonkamer ombouw tot studio, later huur ik daar een kleine studio voor.  Het is een worsteling in stijl: de kunstmatige setting van een studio, met haar bedachte belichting, het poseren van het portret, liever leg ik mensen in hun natuurlijke habitat vast. Dat zorgt er naar mijn mening voor dat mijn subject beter tot zijn/haar/koffiestang recht komt.  

Muziekplatform ‘3voor12’ dient zich aan: concerten en festivals worden ineens een substantieel onderdeel van mijn werkgebied. Mijn eerste succes: een coverfoto die een aantal jaar als hoofdfoto wordt gebruikt voor het dossier ‘Le Guess Who?’
De spagaat tussen Concretestate en By-Pauluz wordt er alleen maar duidelijker door. Het is een nagenoeg onmogelijke opgave om beelden van symposia, voordrachten, workshops en andere corporate gebeurtenissen esthetisch samen te voegen met concerten en festivals.

In de zoektocht naar wat fotografie mij kan brengen ben ik niet bang ook in de zijsporen van het werkgebied te wroeten. In samenwerking met Eva Bullens zet ik het project ‘Natte Bakkes’ op.
Het project is er op gericht de camera op een andere manier in te zetten dan dat de te fotograferen persoon verwacht. Middels een analoge benadering weg komen van het vluchtige van de digitale media. Het is een doorslaand succes. Ook bedenk en verzorg ik het beeldmateriaal ten behoeve van de promotie van Stekker festival.

De herwonnen (creatieve) vrijheid die het opzeggen van de boardshop met zich meebrengt zorgt ervoor dat mijn ADHD vrij spel krijgt. Het is zowel een zegen als een vloek. Een administratie bijhouden, financiële onzekerheid, het hele totaalpakket ligt ineens bij mij als ZZP’er op mijn bord. Die kant van het zelfstandig ondernemen is, zoals ik ergens wel had voorzien, mijn grootste achilleshiel.
Aan de andere kant schiet mijn aandacht alle kanten op. Die brede interesse zorgt ervoor dat ik me ook in de breedte ontwikkel. Dat is terug te zien in mijn fotografie.

Maar hoe dan uiteindelijk een afgewogen selectie te maken om overzicht te creëren in mijn chaotisch brein.. Dit archief is de weerslag van die worsteling.

2012 is bij uitstek het jaar waar ik ontdek dat fotografie veel meer is dan het simpel op een knop drukken.  De veelheid aan facetten, voor, achter en naast de camera zorgt ervoor dat ik opleef en vertrouwen krijg dat het gaat lukken als fotograaf.