2013
Vanaf dit moment in het archief geen foto’s meer van opdrachten uit de sociaalculturele of bedrijfsmatige hoek. Een selectie van dat beeldmateriaal is te vinden op Concretestate.
Hoewel er een completer beeld in de breedte zou ontstaan als ik die splitsing niet zou hebben aangebracht, ben ik van mening dat het totaal de uiteenlopende beeldtalen beter los van elkaar tot hun recht komt. Het werk verdient een eigen podium. Sterker; zelfs in de selectie van het jaar 2013 misstaat de toegepaste extra splitsing niet.
In deze periode ben ik veel in de nacht op pad met de camera. De “off camera” flash is een duidelijke signatuur geworden. Ook is er duidelijk een trend waarneembaar dat gebruikte lichteffecten in de zaal voor mij meer zijn dan alleen maar een lichteffect. Zij lijken één te geraken met de artiesten op het podium.
Mijn fascinatie voor handen is ook duidelijk een terugkerend thema. Zelfs bij mijn eerste voorzichtige schreden in de wereld van naaktfotografie komt dit terug.
Richting bepalend.
2013 is bovenal het jaar van Studio Stekker. Zes dagen lang, dicht op de huid van een zeer uiteenlopende groep muzikanten midden in het maakproces meedraaien in het Kytopia complex. Hèt moment voor mij daar is wel de overgang van ‘alterego’ Kyteman met trompet, naar Colin Benders met modulaire synth. Verder is de electronisch muzikale symbiose tussen Colin Benders en T Raumschmiere fascinerend. Utrechts muzikale prodigy in harmonie met Duitslands intense techno punker. Waanzinnig!!
Het is uren op de grond van de studio. In mijn eentje met enkel een camera. Intensief kijken en luisteren. Het is een onvergetelijke week, niet in de laatste plaats omdat het tot op de dag van vandaag (2020) voor professionele spinoffs in de vorm van fotografieopdrachten zorgt. De contacten en vriendschappen die ik uit die week heb overgehouden zijn daardoor heel waardevol gebleken.
Ruimte voor ruimte.
Nu, na een aantal pittige jaren, waarin de spanning rondom de financiën en de angst voor de brievenbus wat aan het afnemen zijn, ontstaat er ruimte voor ruimte.
Kortom de persoonlijke leefomgeving moet maar eens op de schop. Dat was er, door de primaire aandacht voor levensonderhoud/behoud, de afgelopen jaren aardig bij ingeschoten.
Een van de uitdagingen: ”hoe mijn huis te ontdoen van losse zooi zonder in gevecht te komen met dat gevoel dat het zonde is om weg te gooien”, vind ik, hoe kan het ook anders, in fotografie. Spullen waar ik een intrinsieke waarde in herken/zaken met emotionele waarde, ik fotografeer ze om daarna weg te gooien.
Kill your darlings. Het was, is en zal altijd een uitdaging blijven. De schaal van dit archief is daar een beeldend voorbeeld van.
Naaktfotografie.
Ik word gevraagd mee te doen aan een fotoproject ten behoeve van een goed doel in Bogota (Colombia). Het is de bedoeling dat de foto’s die ik maak verkocht gaan worden. De opbrengst gaat vervolgens naar het goede doel. Het is de bedoeling dat het beeldmateriaal het contrast tussen armoede in Bogota en het rijke westen alhier symboliseert. Jammer genoeg is het project in een later stadium gestrand.
Het is mijn eerste ervaring met naaktfotografie. Ik merk dat de gegeven richting van de opdracht (de directive) enorm helpt om over een mentale drempel heen te stappen. Het ‘ben ik wel in staat dit goed neer te zetten terwijl het model zich kwetsbaar opstelt’ verdwijnt hierdoor naar de achtergrond
Het slechten van deze mentale horde mondt uit in mijn eerste zelf georganiseerde (low key) naaktshoot. #durftevragen. Het stelt me in staat om volledig naar eigen inzicht de wegen binnen het veld van naaktfotografie te ontdekken en daarmee het spanningsveld van kwetsbaarheid en kracht in beeld te brengen. Want los van de schoonheid is dat wat naaktfotografie voor mij met zich mee draagt.
practical
declutter
over de drempel
diversiteit
counting
